Yörük Kızının Çağrısı Şiiri - Aydan Yalçın

Oy benim gözümün bebeği
kara çadırımın orta direği
oy benim ayran karası bakışlı
ham çökelek kokuşlu yarim
gel artık! hasretinden yanar oldu yüreğim...

bahar geldi buralara gurbetim
yüreğimin gelincikleri küs kalsa da bana
nasılda efil efil kekik kokmak da oba
çıkıver de Toros'ların en zirvesine
çekiver içine sevda rüzgarını bir solukta...

bu kış iki çul dokudum ıstarda yiğidim
sanki çulu değil, seni dokudum
gök nakışlar yaptım gözlerin diye
ağzın oldu alaca nakışlarım
gel erim, gel yarim, gel artık dayanamaz oldum...

dün gece seni gördüm rüyamda
bir kınalı kuzu vardı koynunda
Gök Memedin karısı eşe bacı yorup da
erinden haber var diye muştuladıydı ama
senden bir haber yok hala...

dün akşamüstü dönerken Andızlıalan'dan
çıkageldi karşımdan Seyit Ali'nin Gülfidan
büyümüş serpilmiş, gözleri çakmak çakmak
hani aklımdan geçiriverdim
bilirsin bizim Ali'ye akran...

Oy! süzme yoğurdum, maki boylum, belalım
beti bereketi kalmadı artık buraların
kurtağzıda bağlatmıştım Emine karıya ama
kurt yine kaptı on davarı bu kış da
ah! ne yapacağım ben iki yaşlı, beş çocukla...

tez gel! bekletme beni ey ömrümün törpüsü
gel de şenlensin artık şu kara çadır...

Istar: Kilim, çul dokuma tezgahı
muştu: haber vermek
davar: keçi