Yorma Kendini Boşuna Şiiri - Hamit Atay

Yorma Kendini Boşuna

Yorma kendini boşuna,
Görmeyeceksin ne ben, ne de gittiğin yollar.
Zamanla geçer, acılar unutulur,
Ne kadar istersen de, her şey silinir bir gün.

Yorma kendini, boşuna,
Ağlama, söylesen de kimse duymayacak.
Sessizce kaybolur seslerin,
Ve kelimeler, anlamını yitirir bir anlık.

Yorma kendini, boşuna,
İçindekileri başkalarına anlatmanın faydası yok.
Herkes kendi yolunda yürür,
Kiminin yolu, kiminin çıkmaz sokakları.

Yorma kendini, boşuna,
Sonsuza kadar beklemek yok.
Bazen beklemek, kaybolmak gibidir,
Bir süre sonra ne eski ne yeni bir şey kalır.

Yorma kendini, boşuna,
Kimse sana dönüp bakmayacak,
Kimse seni hatırlamayacak,
Ve sen, en nihayetinde, kendi yolunu bulacaksın.

Çünkü bazen hayat,
Bize o kadar yük bindirir ki,
Kendini bir şekilde salman gerekir,
Ve her şey kendi hızında akar.

Yorma kendini boşuna,
Gerçekler bazen acıdır, ama geçer.
Ve unutmak, yaşamak kadar gerçektir.

Hamit Atay