Bir şiir yazmalı tam da şimdi en karasına gecenin,
Kelimeleri ki aynası olmalı tüm sahnelerin.
Dök kanını, sarhoş ruhlu cefakar dostu kalemimin, sana mürekkep diyenler utansın!
Ve haykır:
Ahh çocukluğum hangi gerçekliğin denizinde kayboldun, hangi yellere tutulamadan.........gençliğim?
Söyle neydi manası bunca haksız çirkinliğin, bitmek bilmez çilesi şu üç günlük illetin? Mankenler bir de ah şu tatlı, şu masum rengarenk....ne de güzeller kalabalık vitrinlerde! Sokaklarsa ozan, kendi kimsesizliğinde.
Öyleyse gelin ey yudum kahvem, başucu kitabım yoldaş olun notalarla yorgun geceme.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Şiirinizi
beğeniyle okudum
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta