Yorgun Bir Ülkenin Sevgilisi

Yorgun Bir Ülkenin Sevgilisi

Bir ülke gibi sevdim seni,
yaralı, yorgun,
ama vazgeçilmez.
Bir şiir gibi değil bu —
daha çok, kırık bir aynaya bakmak gibi.

Her sabah aynı rüya:
bir tren kalkıyor içimden,
adı “gitmek”,
biletini acıdan kesiyorum.
Kimse uğurlamıyor artık beni.

Bir zamanlar
bir şeyler için ölmeye hazırdık,
şimdi yaşamak bile ağır.
Sigaramın ucunda bir ülke yanıyor,
ve ben,
senin adını küllere yazıyorum.

Aşk da sürgün artık,
her şehir bir yara.
Ama inan,
birinin seni gerçekten anladığı tek an,
susarken oluyor.

Yorgunum.
Bütün kuşlar uzaklara gitti.
Bir de sen.
Ve ben —
hala buradayım,
ülkem kadar eksik,
sen kadar sessiz.

Burhan GÜLER