Yor Beni Şiiri - Kemal Karapıçak 2

YOR BENİ

Yorulmak güzeldir.
Kirlenince temizlenmek gibi.
Yorulunca dinlenmek...
Bazen, bir dost meclisinde
Muhabbetle içilen çay gibi...
Bazen gönül tarlasında
Göğün atlasında
Çayır,çimen ortasında,
Kurulan hayali toy gibi...
...
Ey sevgili !..
Bak, gönlüm sana ne diyor:
Gel,sen de beni yor.
Düşlerimi hayra yor.
Dizinin dibine oturayım,
Dinlenmenin tadına varayım.
Sonra kalk ayağa
Gölgemin elinden tut halay çek.
Keklik gibi sek; tek,tek...
Ta ki, güneş bize gülene dek.
...
Dile benden,ne dilersen dile,
Hiç çekinme söyle,iste.
Kement atılmaz ki dile.
Arkanda kalsın bırak Kaygıyı,tasayı,endişeyi.
Bunlar,beyin kiri.
Kirli beyin,olur mu diri.
Kovala sen neşeyi
Ya da ne bileyim işte;
Bana bırak herşeyi.
Gönül harmanımda buğday ol.
Binlerce başak,
Belinde kırmızı kuşak.
Toplayayım seni kucak kucak.
Sonra;
Gün batımı erkenden gel bana.
Taze,demli çay yapayım sana.
Muhabbetimiz kaynarken buhar buhar.
Bir gecede bize gelsin bahar.
Gönül pencereme yağıyorken kar.

Kemal Karapıçak- ÇORUM .