Yolun Sonu Şiiri - Barış Can Bıyıklı

Zirvesindeyim dağların
Yolun sonu uçurum…
Memleket kokusu,
Ve toprak aldığı canlar kadar yaşıyor.
Demli çayımın son yudumu,
İçim içimden taşıyor.
Mesele buymuş meğer.
Ay ışığını izleyerek,
Bazen koşar adım
Ve bazen sürünerek…
Gelip geçen yoldaşlar,
Bir türkü tutturmuşuz.
Ayak izleri, nefes bitince kaybolurmuş.
İnsan, severek coşar
Ayrılıkla yorulurmuş.
Ve durulmazmış bu yolda.
Mesele yürümekmiş.
Ama yolun sonu uçurum…
Düşüyorum...