Bir Zaman Şiiri - Barış Can Bıyıklı

Bir zaman sustum.
Cümlelerim bıçakla kesildi inceldiği yerden.
Ve soğuk ve kar ve tipi gibiydi yalnızlık.
Ve ben yaşamı sevmeyi sevmiştim.
Hani buz gibi bir duvara dayarsın sırtını,
Hani soğuktan titreyen her kemik hatırlatır sana yaşadığını
İşte öyle.
Bir zaman güldüm.
Gülmek en onurluca eylemdi ya işte öyle.
Güldüm ve geçtim hiç geçilmez dediklerine.
Hani en acı sözleri söyleyen dudaklar ne tezattır ki gülerler,
Hani veda ederken acıyla harmanlanmış bir tebessüm filizlenir
İşte öyle.
Ve ben bir zaman yaşadım.
Kırlarda delicesine rüzgara karşı koşan bir maral gibi,
Uçsuz bucaksız denizlere akın eden balıklar gibi.
Bir maral, bir balık ki her an ölmeği düşünür.
Ölüm korkusu ki bizleri hayata döndürür.
İşte öyle.