Yok,yok artık,sorma bana bunları.
Anlatamam,anlamazsın,yaşamadın onları.
Bilmezsin hiç insan başında kopan fırtınaları.
Belki düşünmedin,geçip gittiğin yolları.
Bir yolun ortasındayım,geçtiğim kısmı karanlık.
İlerisi kör düğüm,belki görünecekken varlık.
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bir yolun ortasındayım,bilmiyorum nasıl geldiğimi.
Öteye nasıl gideceğim? O da ürkütüyor beni.
Gücüme bir güç diye,arıyorken birinin desteğini,
Bu engel oluş çekiyor,kırıyor şimdi azmimi.
Bir yolun ortasındayım,ilerisi hiç belli olmayan.
Adımlarımdaki yanlışlık ve avuçlarımdaki kordan,
Kurtulamıyor,şüpheye düşüyorum bazan,
Korkuyor,ayrılamıyorum bulunduğum noktadan.
Nehrin karşısındadır belki !
Sevmekten korkuyoruz,kaybetmekten korktuğumuz için...Hiç bir zaman korkularla yaşamamak gerektiğine inanırım.Herkesin yükü kendine ağır ama korkunun önüne gecerse azim,o derece kendini bulur insan!!!Ne güzel ifade etmişsiniz...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta