Yolun Başında Şiiri - Seyrani Göl

Ayaklarımı taşın soğuğu yakıyor,
rüzgâr, yüzüme ilk sorusunu soruyor:
“Nereye, ve neden?”

İçimde heves,
avuçlarımda niyet,
gözlerimde ulaşmak istediğim zirveler var.

Ama biliyorum,
başarıya giden yol
yalnız adımlarla değil,
içteki yüklerle ölçülür.

Ve her adımda
kendimi ardımda bırakmam gerek,
çünkü en ağır taş
kendi gölgemdir.

Bir kuş ötüyor uzaktan,
kanadında özgürlüğün haberi var;
benim yolumsa
önce zincirlerimden geçiyor.

Her taşta bir ders gizli,
her yokuşta bir sabır sınavı;
yolun bana sorduğu tek şey:
“Gerçekten hazır mısın?”

Yol uzadıkça
daha çok susuyorum;
çünkü biliyorum,
zirveler sessizlikten doğar.
S.GÖL