Onbeşli Şiiri - Aydın Ahmet

Henüz on beşindeydim
Ve kirlenmemişti hiç bir şey
Büyük jetonla memleketi aradığım
O soğuk kulübelerde
Ve bir sabah ayazında
Tımarsız kirli sakalıyla rastladığım
Ucuz bir şarapla yorgansız
Kimsesiz ve yapayalnız
Meçhul hayatlar olurdu her gün
Bir merhamet ateşi düşerdi yüreğime
Dünyayı bozup dağıtıp
Yeniden kurmayı düşlerdim

Henüz on beşimdeydim
Ve kirlenmemişti hiç bir şey
Her gün akşam fabrikadan çıkan
Yorgun ayaklarımda adımlar
Bu keşmekeş, bu rezil hayattan bıkan
Ve bu adaletsiz düzeni yıkan
Aykırı fikirlerim olurdu
Tehlikeli kitaplar okurdum
Hıncım bir köpek gibi solurdu
Beyin damarlarımda çakan şimşek
Asılmış bir pankart gibi öfkeli olurdu
Özgürlük, eşitlik, emek
Sosyalist bir mantalite
Böyle oluyordu demek
Henüz on beşimdeydim
Tımar sız ve jilet görmemişti sakallarım
Beyazıt’tan aldığım eski kitaplarda
Hep o doksan üç numarada,
Sarsılınca otobüs her bir durakta,
Elimde Gorki’nin romanıyla uyanırdım
Şeftali kokardı bodrum
Rutubetli bekâr evinde
Gıcırdayan somyalara uzanırdım
Hani yirmi kişinin kaldığı bir han
Bir yanı Müslüm dinlerdi, bir yanı Orhan
Bense başka sevdalardaydım
Bir yanı yenidünya, bir yanı kan
Devriyeler kol gezerdi fişlenmiş sokaklarda
Didik didik aranırdı dört bir yan
Altmışlık ampuller söner
Mum ışığına karışırdı fısıltılar
Namluya sürülen kurşun sesleri gelirken bir an
Zulada bir kitap, üstünde Nazım Hikmet Ran
Ölmemişti koca şairler
Ölmemişti Atilla İlhan
Yanık şarkılar düşerdi dilime
Acıklı sahnelerinde
Ağlarken Yenidoğan'da bir filme
Hicran şarkıları söylerdim
Hiç olmamış sevgilime
Dedim ya;
Henüz on beşimdeydim
Ve kirlenmemişti hiç bir şey
Davalar para uğruna değildi
Bin kişilik seslerle uğuldarken bulvarlar
Açlık, sefalet ve ezilmişler içindi manifestolar
İşleyen rotatiflerde gazeteler
Amerika’yı protestolar