Yolsuz yitik Şiiri - Gülden Çimen

Sessizliğin içimde çürüyen bir kuş gibi
Kırık aynalarda kendi suretime bakarken her yara izi bir kapı,
Her iz unutulmuş bir yol.
Zamanın ipliği kayıyor ellerimden
Kalbimin ritmi bile yalnızlığa eşlik ediyor.
Eski ruhlar dönüyor içimde.
Sen, kaybolan bir gölge oluyorsun
Ben yolsuz bir yitik..
Yüreğimin duvarlarına çarpan tek ses sensin,
Ve o ses her defasında biraz daha siliyor hayattan beni
Artık ne yolum var, ne yönüm,
Sadece kocaman bir “keşke”nin ömrüyüm.