Yoldaşım Şiiri - Burhan Güler

Yoldaşım
Akşam erken çöktü yine
bir ülkenin yorgun kalbine.
Sokaklar suskun,
ellerimiz cebimizde değil artık,
çünkü birbirimizi taşıyoruz.
Sen,
adını yüksek sesle söyleyemediğim
zamanlardan kalma bir direniş gibisin;
kurşun geçirmez değil
ama vazgeçilmez.
Bir sığınak değilsin bana,
duvarları olan;
çünkü ben duvarlara inanmam.
Sen yürüyorsun yanımda,
en savunmasız yerimden.
Birlikte üşüdük,
birlikte öğrendik
korkunun da bir dili olduğunu
ve sustuk;
çünkü bazı kelimeler
ihbar edilir.
Gece çökerken
sırtımızı birbirimize verdik.
Dünya kalabalık,
yalnızlık örgütlüydü;
biz de örgütlendik
iki kişilik bir umutla.
Eğer yarın
birimiz düşerse,
öteki devam etsin diye
öğrettin bana:
Sevmek bazen
ayakta kalmaktır.
Burhan GÜLER