Yoldaş Şiiri - Fatih Ezberci

Yaşadığım coğrafyada çocuklar yoktur
Yangınlar çıkmaktadır fidan dallarında
Yaklaşırken bir manganın sesi
Görürüm askerlerin pazubentlerinde ölümü
Ölüm, benim muhayyilemin serinliği
Toprağın üzerinde doğan sarı ve turuncu renklerin
Teninde eser serinliğim
Korkmayın!
Emir veren sahiplerden
Meydanlarda çekilen iplerden
Korkmayın!
Çünkü korkudur getiren gaddarlığı
Çünkü korkudur yozlaştıran arlığı
Siz, korkmayın!
Çünkü onların korkutacak dalkavukları vardır
Beyaz yakalarının getirdiği azamet
Onların tasmasıdır
Yürüyün!
Okyanuslar arasında hakka
Zira hakkın yolu Musa'nın asasıdır
Halk kal'a ise onu kal'a kılan aynı adamdır
teşkilatsız bir ordudur fikirlerim
Cephanem satırlarımdır
Artık bu han-ı iştiha veren sofra sizin değil
Eğil ve haykır!
Vatanım bütün yeryüzü milletim insanlıktır

Görürüm demir sağanakların altında uyumaları
Görürüm emir ağalarının buyrukları altındaki savaşları
Görürüm erlerin tabağındaki aşları
,Ve ölümdür bakışları
Ölüm, serinliğimin üzerine safi renkler örmüş
Evvel refik badet tarik der bir coğrafyanın çocukları
Önce yol, sonra yoldaş
Önce ol bir heceden
Bir hecenin varlığıyla ezil
Sonra ezilmişliklerle doğan bir kelime
Ve kelimelerin ezilmişliğiyle komünleşen bir cümle
Önce yol sonra yoldaş!