az gidip uz giderken gönül boyu düz giderken
buldum kendimi köhnemiş bir kır kahvesinde
adsız şehirler uzağında dağ/dağıstan bilinmezde
oturduğum tahta masa üç bacak sandalyede
durabilmek eğlendirdi düşmeden tam dengede
gülmelerime ortak yoktu çimen ağaç uçuşan kuşlar haricinde
kimsecikler sormadılar yolculuk nire diye
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
