Bezm-i ezelde çökmüştü hüzün ruhlara
Sevgiliden koparcasına kabul görmüştü hasret
Kıyamet kopuvermişti, o gün ki dağlarda
Varlık diz çöktüğünde
Yola, yolcuya, yolculuğa...
Birer birer karışıvermişti dostlar
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta