Yolculuk Şiiri - Yunus Yılmaz 6

Yolculuk

Telefonuma mesaj var
Afyon'da mola vermiş yar.
Dünya, bize olmuş mola yeri
Mola içinde, mola yerleri.
Kimi ileri, kimi geri.
Afyon da, bizim mola yeri.

Ferhat misali,
Kar-kış demeden kaç kere aştığımız
Köroğlu Beli,
Yenişehir rampaları,
Ruhumuzun labirentlerinde
Beraber ilerlediğimiz
Kula virajları.

İçimize nakşettiğimiz yollar,
Bazen keder
Bazen sevinç
Doludur yollar.
Aşıkı maşuktan ayıran
Yollar.
Canı cananı kavuşturan
Yollar.

Yol kenarına dizilmiş,
Hüzün ağaçları.
Kalbimi yaralayan
Step çalıları,
Keder dikenleri.
Tebesssüm eden
Vuslat iğdeleri
Bozkırın akasyaları.

Otobüsün ilerleyişi
Bozuyor, akordunu rüzgarın.
Bize eşlik ediyor
Camdan gelen
Ney gibi inilti sesi.

Zaman zaman,
Gözümüze eşlik eder
Keder yüklü bulutlar.
Karışır birbirine,
Yaş ve damlalar.

Yolculuk iksiri olup akar
Kalbimizin derinliklerine.

Dupduru sızar,
Ruhumuzun yamaçlarına.

Eritir taş gibi kalpleri
Yeşerir sevgi çiçekleri.

Kış ortasında çemanzar olur
Gülistan olur etraf.
Ayrılık hüznü, olur bertaraf.
Vuslat ise bize taraf.

Kavuşmak için, gelenler,
Kavuşmak için gidenler.
Sevginin de, hüznün de
mola yeri.

İç-içe girift olmuş
duygu yumağı.
Yolların odağı
Mola yeri.

İmanımız
bize rehber.
Kalmadı
ne gam, ne keder.
Aksi,
ölümden de beter.
Böyle hayat bizi,
"Mezar-ı müteharrik bedbaht" eder.

Velhasıl,
"Lütfunda hoş, kahrında hoş"
Böyle yaşamak daha hoş.
Sensiz,
Hayat bom boş
Zaman anlamsız.
An , anlamsız
Günler, anlamsız
Hayat, anlamsız
Velhasıl..
Her şey manasız.

Y.YILMAZ-13.02.2014