Yolculuk Şiiri - Alican Çakal

yolculuk kısa bır seyahat
belkı bir ilk
yada son bır serüven
kıyı okyanusta kuçük bir gezinti

bir vapur sireni kadar gür
çürük bir tahtanın kırılan sesi gibi
titretir yürekleri

düşünceler karamsarlığa iter insanı
birde gökyüzü karanlıksa
yıldızlar gözünü alıyorsa birde
ay ışığıda fayda etmez bu yolcuya

kayıp bir şehirde kayboluverirsin birden
hep karanlıktır yolların
çıkmazlarda dolanırsın delice
çığlıklar fayda etmez
yolculuk bu herzaman işin rast gitmez

düşersin bir çukura
kimse yoktur etrafında
kurtulmayı beklersin
yüzlerce bağırırsın yardım almak için
sesin kendi içinde dağılır
bir sen duyarsın
birde kurumuş bedenin

son durakda inersin
arkana baktığında kimseyi göremezsen eğer
bu yolculuk
sende ya bir ilktir
yada görünmez bir kaza...