Yol,yolcu,kalem Şiiri - Ömer Yüce

YOL
YOLCU
KALEM.

Yol dedi ki;

Derinliği görme,
kalp gözünü açma mevsimidir
bahar.

Kalem dedi ki;

Yazı anlamanın yolu,
baharı güzel okumaktan geçer.

...
Yolcu dedi ki;

Oyalamaca ve
oyalanmaca yeri olan bu dünyada
uzun bir yoldayım.

Dünya sırtımda bir yük
ve ben
renkli mevsimlerden
geçiyorum.

Bekleyenin de
bekletenin de
güzel olduğu bir kapı önünde
duruyorum.

“Parola nedir?” sorusuna.

“Bahar” diyorum.

Yeşeriyor dallarım.

Açılıyor sonuna kadar perde
Cemre düşüyor kıştan kalma
soğuk yüreğime.

Kayıp bir cennetin,
en ücra köşesinde bir masalın içine düşüyorum usulca.

Sağımda,solumda ibretlik kahramanlar.

Siyah/beyaz mevsimin
renkli çocuklarını,
lütuf ve edeple seyrediyorum.

Doğum,
sancısı çekiyor içinde evlat yetiştiren
tabiat ana;

Odundan meyve,
daldan yaprak,
topraktan çicek,
kırmızı/beyaz gül yüzlü güller.

Şükretmenin lezzetini hatırlatıyor bana çiğdemin sarılığı.

Sabırla,
toprağı yaran boynu bükük
bir çiğdemde
bizim Yunus’un
sarı çiçeğini görüyorum.
“Annen,baban var mıdır?”
diye sorup,
tebessüm ediyorum.
...

Sonra,
kapanıp secdeye
“Olurun da,olmazın da
ne güzel ya Rabbi”
diyorum.

Öyüce