Uykum neredesin?
Bir foton parçası gibi
ardında ince bir hüzün bırakarak
gecenin karanlığında kayboluyor gözlerim
ve ben bekliyorum
Birikiyor bende sessizlik,
büyüyor içimde yokluğun.
Şimdi gözlerin
yol kenarında açan çiçekler gibi
kokusuz ve solgun.
Sevmek bayat bir umut.
Dış kapıya çıkarılmış
kokan bir çift ayakkabı gibi mutluluk.
Sahte bir madalyonun olmayan yüzünde
kaç kez doğdu ve boğuldu içimdeki çocuk?
Kaç kışı atlattı bu yokluk
Kaç çığlık koptu dallarımdan
ve eridi gitti
sevdiklerime çarpa çarpa.
Zamanın içinde
ne kaldı ki beklediğim,
veyahut özlediğim?
İnan
artık
hiç
bilmiyorum...
Kayıt Tarihi : 15.1.2022 02:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!