"yol Bitmedi Daha" Şiiri - Zeynep Koçar

"YOL BİTMEDİ DAHA"
Bir yol var önümde
Ne taşları tanıdık,ne gölgesi bilindik
Ayakkabımın tabanında biriktirdiğim
Sessizliğin ağırlığıyla yürüyorum
Adım adım geçmişin izinden
Geleceğin bilinmezliğine doğru

Çocukluk bir köy yoluydu belki
Toprağa düşen,dizlerimden değil
Gökyüzüne bakan gözlerimden büyüdüm
Sonra büyüdükçe öğrendim ki
Yol sadece gidilen değil
Taşınanlarmış aslında

Düştüm...
Dizlerimden değil,kalbimden kanadı bazen
Ama kalktım da,omuzumda acılar,cebimde dersler
İçimde hâlâ inatla yeşeren umutlar

Tanıdım insanları,kimileri yol arkadaşı sandığım
Sırttan inen yüklerdi sadece
Kimileri de bi selamla geçip gidenler ama bir kaç kişi vardı ki;
Yolumu aydınlatan fener gibi
Kalbimde kaldılar

Bazen bir rüzgâr sevdim çünkü savurdukları arasında
Beni yükten kurtaranlar vardı
Bazen yağmura dua ettim
Toprağa değil yüreğime düşsün diye

Ve şimdi buradayım, ne baştayım ne sonda
Ama biliyorum,
Yol hâlâ devam ediyor ve ben artık yürümüyorum
Sadece kendimi taşıyorum

Belki daha kaç viraj var bilmiyorum
Her adımda biraz daha ben oluyorum
Yorgunum,evet yılgın değilim
Çünkü yol bitmedi daha
Ve ben hâlâ hayattayım

01.05.2025