Yıllar önce coşkuyla çıktığımyolda,
Hiç bitöez mi bu çile bilemiyorum.
Her köşebaşında bir garip durur,
Gün batımı sessizlikler içerisinde.
Bunca sızı,acı neyin nesi ki,
Düşen her yaprakta ayrılık bir esinti,
Her aşkın sonunda elem tasa bana mı,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta