Yoksunluk Şiiri - Akif Turan

Bir ses ararım boşlukta, cam kırığı gibi,
Belki sen çağırırsın, belki hayalin gibi.
Zihnimde yankın, kalbimde pas,
Her düşünce seni söyler, ama biraz yavaş.

Gözlerim bulanık, sabahlar donuk,
İçimde kırılmış binlerce soluk.
Aynada bir yüz, tanıdık değil,
Sanki sen gidince ben de silinmişim bir bir.

Adını duyunca titriyor hava,
Bir çiçeğin kuruyuşu gibi, ağır, yavaşça.
Sokaklar suskun, kaldırım taşları dar,
Her adımda yokluğunla baş başa kalmak var.

Geceyi örtüyorum üstüme, kara bir tül,
Yıldızlar küs, ay desen kör ve kül.
Ne zaman gözlerimi kapasam seni görüyorum,
Ama sabah, hep senden mahrum doğuyorum.