Yoksun Şiiri - Derya Avşar

YOKSUN

Hem yüreğim hem de aklım firarda;
ne olacak bu illegal hallerim bilmiyorum!

En iyisi ben, kaçak bir çay içeyim günbatımında
ve şarap kıvamında demleneyim ay ışığında...

Ah keşke şimdi sen olsaydın yanımda
Burada, yanı başımda ve başın dizimde
Saçlarını okşasaydım usul usul...

göğün maviliklerine dokunmak,
yıldızları avuçlamak,
saçlarına takmak vardı şimdi...

ama yoksun...
yoksun işte...

ve ben yokluğunda;
müphem bir yalnızlığın içine düşmüş gibi
başıboş arşınlıyorum karanlık sokakları...

kınından çıkartılmış bir bıçak gibi
kalbimi deşiyor yokluğun..!
Kırıyor yokluğun dilimin dizimin ferini.

ah sevgili...
ben senin gözlerinin rengine düşler kurduğum vakit,
dalgalar kıyıyı öperek,
ıslak izler bırakıyordu kum taneleri üzerine....

Sen yoksun yoksun işte...

ışığı çalınmış bir tenhada
ağız dolusu gülücükler biriktirdi yüreğim
sen gelmedin, yokluğuna sarıldı kollarım. ..

şimdi kapına gelsem, sana seslensem,
aç kapıyı dola kollarını boynuma
ve hiç bırakma diye boynuna sarılsam...

ah sevgili, özledim...
özlemek, hasretten ibaret değildir;
bazen de hasreti çürütmektir...

sevmektir seni;
dingin bir yürekte büyümektir.
Denizin dingin sularında yüzmektir.

aşkı üzerine giyinmek,
göğün maviliklerine dokunmak,
yıldızları avuçlayabilmektir...

ah sevgili, şimdi neredesin?
çıkıp yeni baştan gelsem sana, kimliksiz ve dilsiz
Vatan diye kalbini açar mısın, kimliğim olur musun?