Yoksun... Şiiri - Erhan Atıf Meral

Şimdi yaşıyorum sensizliği
Bir tövbe gibi yalvarırcasına
Mesafelere sesleniyorum
Seni getirsin bana
Ve duysun artık ayrılık
Sönsün intikam ateşi
Çünkü tattım iliklerime kadar onu
Şimdi yaşıyorum sensizliği
Hasta yatağımda kıvranır gibi
Ve anlıyorum yaşamayı,
Çaresizliği ve acizliği
Beklemek, dudağımdan çıkan
Her sesi yasamaktır bende
Bir köle gibi itaatkâr duruşum
Sana esir olduğumun delilidir
Şimdi yaşıyorum sensizliği
Gecelere hapsedip kendimi,
Sarılıyorum karanlığa
Ve sigara dumanlarında boğuluyorum
Korkunç bir tipide gibiyim
Böyle yasamakta varmış hayatta
Şimdi yasıyorum sensizliği
Kutsal bir mabedin
Rafta duruşuyla karşımdasın
İnmiyorsun göz bebeklerimden
Ve satırlarıma sığmıyorsun
Boşluktayım
Unutup her şeyi seni yaşıyorum
Ama sen yoksun.