Yoksun...Oysa nasıl korkardım sensizliğimden hatırlıyor musun? Nasıl ürkerdim geceleri karanlıktan çocuklar gibi...Nasıl saklanırdım kendi benliğime,nasıl çekilirdim içime...Kendi kabuğumda gizlenirdim bütün o kapımda bekleyen acı yükünden kurtulabilmek için...Seni tutabilmek için nasıl da çırpınırdım...Nasıl bakardım gözlerinin içine...Nasıl titrerdim üzerine...Nasıl sakınırdım seni kendimden bile...Yanımda kalmanı,yanında olmayı nasıl dilerdim...Kollarımda kalman için,dizlerimde durman için nasıl yalvarırdım içten içe...Ruhum varlığının esaretinde kaç sabahı bekledim öyle ümitsizce...Kaç geceden kaldım öyle bir başına nöbette...
Bizi kandıran o şarkılar, o mavi gece
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
Devamını Oku
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta