Yoksulluk evine kar düştü bir ikindi vakti,
Bir tokat gibi…
Yoksulluk evinde elleri üşüdü çocuğun,
Yandı kalbi annenin.
Yoksulluk evinde evin bacasından hiçlik tüttü,
Biz hiç görmedik.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
kenarda kalmışlardı, şaşaalı hayatlardan fırsat olmuyordu o ''yoksulluk evi''ne uğramak
duyarlı duruşunuzu saygıyla selamlıyorum
tebrik ederim...
aşk şiirlerinden kaçtıkça dinleniyor ruhum.. ne güzel yoksulluk üzerine.. Anlamak sınavları bu olsa gerek.. Yazmanın değerini vermek de..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta