Yoksulluk evine kar düştü bir ikindi vakti,
Bir tokat gibi…
Yoksulluk evinde elleri üşüdü çocuğun,
Yandı kalbi annenin.
Yoksulluk evinde evin bacasından hiçlik tüttü,
Biz hiç görmedik.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




kenarda kalmışlardı, şaşaalı hayatlardan fırsat olmuyordu o ''yoksulluk evi''ne uğramak
duyarlı duruşunuzu saygıyla selamlıyorum
tebrik ederim...
aşk şiirlerinden kaçtıkça dinleniyor ruhum.. ne güzel yoksulluk üzerine.. Anlamak sınavları bu olsa gerek.. Yazmanın değerini vermek de..
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta