İçimde tutkuyu coşkuya...
Coşkuyu hüzne...
Hüznü umuda bırakan
bir silsile var.
içimdeki dehliz taştı. Tuttum sanıp elimden kaydırdıklarım , görmeden yaşadığım, susarak konuştuğum, dokunmadan hissettiğim
her şey bir an ya da zamansız bir mekan...
Gönül dinlemez ki. elini bırakan annesini arayan çocuk gibiyim korkak, masum ve ağlamaklı. ne kadar da korunmaya muhtaç... ne kadar da çaresiz.. bazı zamanlarda her şeyin sahibi olup hiçbir zaman asıl şeyi alamayacak kadar yoksul...
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta