Zamansız Bir Sevda Şiiri - Mehmet Bildir

Zamansız Bir Sevda

Bir kitap düşün...
Satır satır içini size döken,
Her sayfasında dertlerinizle dertlenen,
Ve kapağını her kapattığında
Sana yeni umutlar hediye eden bir kitap…

Yaşamayı hayal ettiğim yerde değildim.
Yaşamayı hayal ettiğim yerde kaldım.
Sanırım zamansız sevdim seni…
Benim ıslanmaya özlediğim tek yağmur sendin.
Yalnızlık…
Ne uzun kelime oldu içimde.

Anlatmaya dilim yetmedi,
Yazmaya mürekkebim tükenip kaldı.
Okyanusun ortasında küreksiz bir sandal gibiydim.
Bir düşüncemi mandalla tutmak isterken,
Diğer düşüncemin peşinde savruluyordum.

Düşünebildiğim kadardı hayat;
Yazabildiğim duygular kadardı mısralarım.
Parmak uçları kadar yakın insanlar vardı çevremde…
Ama uzanan,
Hayat bırakan,
“Gitme” diyen bir tek el olmadı.

Bir hikâyenin son iki hecesiydik biz.
Kaç sonbahar geçti,
Kaç gözyaşı senin için aktı…
Yapraklar hep özgürdü.
Ama ben…
Ben hep bahara mahkûm oldum.

Bir sese ihtiyaç duydum.
Bir nefes, bir omuz…
Ama yankı bile olmadı çığlıklarıma.
Kendi iç âlemimde
Çığlık çığlığa kaldım.

Hep varlığını aradım içimde.
Unutmak istedim,
Her gece…
Her sabah…
Ama olmadı.
Varlığını bilip yokluğunla yaşamak
En ağır sızı oldu ruhumda.

Uzaklar çoğaldı.
Her mevsim başka bir vedaya döndü.
Rüzgar, saçlarını değil artık
Kimsesizliğimi savuruyor.
Dalgalar kıyıya vurmuyor artık,
Sadece içime çarpıyor isminin yankısı.

Sen gittin ya…
Martılar bile denizden uzaklaştı.
Kumsalda kalan ayak izlerin
Rüzgârla silindi.
Ama içimde…
İçimde hep yürüyorsun.

Ben hâlâ seni yazıyorum.
Harf harf,
Gözyaşıyla ıslanmış defterime.
Şiir değil artık bu…
Bir dua,
Bir yemin,
Bir bekleyiş…

Ve biliyor musun sevgili?
Bu hikâyenin bir sonu yok.
Çünkü sen yokken
Zaman da durdu.

Ama şimdi...
Gidiyorsun belki,
Ve ben de kalıyorum kendimde.
Ama unutma:
Bir ömrün kenarına yazılmış bir cümlesin sen,
Okundukça yeniden canlanan,
Okundukça yaralayan…

Ben hâlâ seni arıyorum,
Bir sahil rüzgârında,
Bir sonbahar yaprağında,
Bir yıldızın sönüşünde…

Ve belki bir gün,
Aynı kitabın başka bir sayfasında
Yine buluşuruz.
Bu kez ne zaman erken,
Ne de sevmek geç olur…