Yokluğunla dolu gecenin sonundaki
Şafaksız gecelerin alışılmış hali;
Pas tutmuş yüreğime bağladığın,
Yitik duygulardan kalma,
İhanet telleriyle ördüğün,
Esaret zincirlerini giyinip
Dolaşmaya çıkıyorum, prangalarınla
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta