Yokluğunda Buldum Seni Şiiri - Ayhan Yaymaz

Yokluğunda buldum seni,
Sessizliğin harf harf işledi beni geceye.
Adını anmadığım her anda,
Bir çığlık gibi çoğaldı içimde suskunluğun.

Gölgeni ezberledim duvar diplerinde,
Yüzünü unuttum, ama sızını değil.
Sen gittikçe büyüdün içimde,
Bir nehir gibi kuruyarak aktın.

Küllerinden doğmadım belki,
Ama yandığın yerden geçtim defalarca.
Bir mumun son alevinde gördüm gözlerini,
Sönüşünde kaldım, aydınlığında değil.

Zamanın bile sustuğu yerdeydi sesin,
Yıllar geçerken değil,
Durduğu yerde acıttı en çok.

Yokluğunla büyüttüm seni,
Varlığın eksik, ama yokluğun tamdı.
Bir kitabın en kırık cümlesi gibi,
Hep bir şey eksik, hep bir şey yarım.

Gelseydin, belki bu kadar sevemezdim seni.
Çünkü bazı aşklar,
Ancak ulaşılmazken tamam olur.