Yokluğunda Şiiri - Serpil Koçar

Geçip giden yıllar sessizce çalıyor kalbimin kapılarını,
Dalında açmayı bekleyen tomurcuklar soldu.
Bülbül dalında ötmez oldu hasretinden,
Sensiz bu şehirde zaman durmuş gibi,
Ve ben yalnız, yalnızlığımda kayboluyorum.

Yalnızlığı mesken tuttum yokluğunda,
Acının tarifi yok yüreğimde.
Aşkın ateşi düştü, kalbim yanıyor sensiz,
Sigaram ve geceler eşlik ediyor bana,
Her nefeste seni hatırlıyorum.

Ah, çekip ağlıyorum gidişine…
Bu şehirde gidişinle güneş battı, bir daha doğmaz gibi.
Yüreğim kapkaranlık, aşk acısı sardı her yanımı,
Yine yalnızlık, yine ateş düştü yüreğime,
Ve içimde fırtınalar kopuyor sessizce.

Çaresiz kaldım, yüreğim darmaduman,
Ben bu derde, bu acıya nasıl dayanayım ki?
Gönlümü susturamıyorum, avutamıyorum,
Gözlerim isyanda, gözyaşlarım durmaz,
Her damla seni fısıldıyor bana.

Ah, özlemin sardıkça yüreğime…
Garip gönlüm yasta, gittiğin günden beri.
Koca şehirde yapayalnızım sanki, derbeder,
Gidişin aklıma geldikçe delirecek gibiyim,
Ve her köşe, her sokak seni hatırlatıyor.

Dağ gibi yüreğim bitap düştü,
Bir çocuk gibi gözyaşı döker şimdi sensiz.
Yorgun düştü acılara, dayanamaz artık,
Yokluğun yakıyor, özlemin dağlar yüreğimi,
Ve her gece sana haykırıyor sessiz kalbim.

Hayatım oldu toz duman, yıkık bir şehir gibiyim,
Darma duman oldum gidişinle gönlüm virane.
Derman ararım bu şehrin ıssız sokaklarında,
Aklım firar edecek gibi dolaşır karanlıklarda,
Ve her adımım seni arıyor sessizce.

Sevdamın yasını tutarım kasvetli gecelerde,
Yokluğun bir karabasan gibi çöker üzerime.
Hasretin ayazı üşütür yüreğimi, buz tutarım,
Gidişinle hazan vurdu gönlümün bahçesine,
Ve içimde yalnızlık şarkısını çalar sürekli.

Dilime prangalar vurdum, ah etmemek için,
Gözlerimi mühürledim, başkasına bakamam.
Tüm duygularıma gem vurdum, gittiğin o gün,
Hayata küstürdün beni, gidişinle be adam,
Ve her satır, her nefes seni fısıldıyor bana.