Yokluğuna Dair Şiiri - Seyrani Göl

Sen yoksun…
Ama sesin kalmış duvarda,
dokunduğum her eşya
benimle konuşur olmuş.

Bir fincanın kulpunda
gülüşün kırık durur,
ve ben,
her sabah aynı köşeye
bir “günaydın” bırakırım sessizce.

Gölgen geçer rüyamdan
yalınayak…
Saçların ıslak
bir sonbahar akşamına benzeyen.

Anılar,
üzerime örtülen bir battaniye gibi
ısınmamla yan yana,
yanmamla baş başa…

Bir şarkı mırıldanıyor kalbim
adı sen.
Sözleri eski,
melodisi hâlâ taze.

Sana dair ne varsa
yavaş yavaş çekiliyor içimden
ama izlerin kalıyor
bir mektubun altı çizilmiş cümlesi gibi.

Ve ben hâlâ
karşılıksız seven biri gibiyim,
kapına her gelişimde
sadece sessizlik bulurum yüreğimde.

Ama bil…
Yüreğimin en derin yerinde
bir yer ayırdım sana,
suskun da olsan,
unutulmuş da…

Çünkü hatıralarınla avunan biri,
unutamaz…
sadece
daha sessiz sever seni.
S.GÖL