Yokluğun resmi Şiiri - Yaşar Adıyaman

kaç gece
yalnızlığa vuruldu dilim
üstüme yıkıldı duvarlar
buğulu camlar arkasında
karanlığa açtım gözlerimi
bir "ah" çektim Keşiş'in ihanetine
yorgunluğa düştü ellerim
kül oldum yokluğun resmine
Kerem değildim
Aslı değildin
düştüm, peşin sıra ardına
ateş oldum, su oldun bahtıma
yokluğunu aradım...

revan oldum yollara
uykusunu çaldım kelebeklerin
gözlerimi bıraktım mezar taşlarına,
gözlerimi bıraktım
geceye vurgun niyetlere,
bir ömür diledim ararken seni
serap oldum çöllere
Mecnun değildim
Leyla değildin
yokluğunu aradım
hiç bilmediğim ülkelerin başkentlerinden...

kum tepelerine takıldı aklım pramitlerini taşıdım Mısıra
Yusuf değildim
Züleyha değildin
zindanlara vuruldu niyetlerim
kaç kilit ardına takıldı kalbim
sonra dağları deldim
aktım seller sular obalarına
su oldum duruldum
ateş oldum yaktım kendimi
Ferhat değildim
Şirin değildin
alnımı dayadığım dağlardan
güneşi karanlığa batırırken yokluğunu aradım

bahar çiçeklerini toplamak için
zemheriye ağıt yaktım
gelincik tarlalarına sığındım
teselli ararken
kılık değiştirerek geldim bağına
Mem değildim
Zin değildin
arif oldum alim oldum
zindanalara saldım ömrümü
yokluğunu aradım

yoluna serdim cümlelerimden
cümle alemi
sazıma türküler ısmarladım
her şair gibi yandı kalbim
ülkeleri bıraktım ülkelere
mülteci oldum kalbine
Emrah değildim
Selbihan değildin
gurbet ömrüm boyunca
yokluğunu aradım