Yokluğun Kaderi Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Bir yağmur olurum,
Belki sağanak,
Kucaklar beni parmaklıklar,
Büyütür göğsünde,
Büyütür ayrılıklar.

Kim bilir ne günlerde,
Buluşacağız ki ben,
Renkli çocuklarla birden,
Vuracağız bir sahile,
Kimsesiz bir gemiden.

Kim bilir ben,
Toz tanelerine sarılıp,
Eskilere karışmadan,
Zaman büyüsünü bozacak,
Sayfaların arasından.

Bitmeyecek yollar,
Büyüteceğiz hasreti,
Göğsümüzün gurbet ilinde,
Yollar ki hep sürecek,
Ömrümüzün orta yerinde,

Ve ben bir mahşer olurum,
Doğarım ateşler içinde,
Büyütür dağlar kederimi,
Uzanır güneş ağlamaklı,
Tutar ellerimi.

Ben ki çöllerin kıyısında,
Hazin iklimleri sayıklamakta,
Omuzlarımı yıkmaktayım.
İki büyük han arasını,
Bir solukta dokumaktayım,

Bahçemde ekili yıldız,
Bulutlardan sarkan Tûbâ ağacı,
Mezarında doğan bedenim,
Ne ötelerden bir haber,
Ne gecemden gündüz beklerim.