Zalim bir sürgün sessizliğin...
Akasya ağaçlarının gölgesinde,
Unutmuştum ihanetin acı gözyaşlarını.
Kana kana içtiğim bir ömürdü gülüşün,
yoksun ya...
yokluğun aşkıma ihanet...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu gün de güzeldi yarından bi haber.
Gelirmisin ansızın bir müjde ile,
Mor salkımlar vardı ya topraklarımda,
Henüz ayrılığın yıllanmış şarabına dönüşmeyen...
Yoksun ya...
yokluğun canıma ihanet...
çok çok guzeldi..beğenerek okudum..şair yureğini kutlarım
Henüz ayrılığın yıllanmış şarabına dönüşmeyen...
Yoksun ya...
yokluğun canıma ihanet...
Ömer Tomruk
YÜREĞİNİZE SAĞLIK BEĞENEREK OKUDUM KALEMİNİZ DAİMA UMUT NEŞE SAÇSIN İLHAMINIZ BOL OLSUN SAYGILARIMLA +10 PUAN
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta