Yokluğun Ezdi Babacım Şiiri - Hüsne Güven

Benimde babam olsaydı,
Elimden tutup okutsaydı,
Doğru dürüst bir kalemim,
Silgim ve defterim olurdu.....

Herkes kitabını alırken,
Ben bir köşede üzülürdüm,
Herkesin çantası var iken,
Ben kucağımdan düşürürdüm....

Ödevler verilirdi kitaptan,
Yoktu kitabım ne gelirdi elimden,
İsterdim arkadaşımdan bazen,
Tamamlardım ödevlerimi....

Bir gün değil beş gün değil,
Hocam koydu noktayı,
Ya eksiklerini tamamla....!
Yada okuldan ayrıl!

Çaresiz ayrıldım okuldan,
Yaşlar akıyordu suratımdan,
Uzaktan amcam olurdu,
Gördü halimi ve sordu.......!

Dedi meleğim neden ağlıyorsun,
Okuldan yalnız dönüyorsun,
Diyemedim derdimi,
Göz yaşlarım anlattı beni.....

Günlerden Salı meydan Pazar ı,
Amcam eksiklerimi tamamladı,
Yüzümde sayısızca çiçekler,
Yüreğime huzur mutluluk yağdı.

Fazla inmeyim şimdi derine,
Anlatmaya yetmeyecek kelimeler,
Seni erken yitirdim babacığım,
Yokluğun büyük yara bıraktı bende.