Yokluğun Altında Titriyorum

Geriye dönüp bakacak bir ben kalmadı aslında
Kendimi düşe düşe, sile sile unuttum.
Zaman, içimi oyan bir sabır kuyusuydu
Her gün biraz daha eksildim,
Her gün biraz daha çoğaldı yokluğun.

Sana çıkan bütün yollar
Kendi içimde kayboldu bir bir,
Ve anladım…
Bazı yollar, gitmekle değil
Beklemekle tükenirmiş.

Geride bıraktığın, birkaç kırık eşyadan fazlasıydı:
Sana yazılmamış mektuplar,
Uğruna susulmuş haykırışlar,
Ve dudaklarımda eksik kalan bir “kal.”

Yüreğime giydirdiğin sessizlikle yaşıyorum artık,
Konuşsam kanar, sussam taşarım.
Hiçliğin tam ortasında yankılanan
O tek kelimeyim şimdi.

Sen şimdi içimde taşıdığım o kocaman hiç,
Adını söyleyemediğim bir acıya dönüştü:
Ne sen sığarsın o boşluğa artık
Ne de ben çıkabilirim içinden.

Her gece, yıldızlara yazılmış bir yokluğun
Altında titriyorum
Ve her sabah,
Sonsuza dek eksik kalmış bir cümle gibi uyanıyorum.