Yok Oluş Şiiri - Aysude Gül

Hey sevgili,
Duydum ki beni özlemişsin,
Yokluğum yaralıyormuş yüreğini.
Oysa ben senin kalbini buzdan bir kalıp sanırdım,
Olmayışım seni etkilemez, zor gelmez bilirdim.

Dindiremedin, değil mi içindeki kargaşayı?
Sessizlik sarmıyor artık ruhunu,
Gel demeyişin, gururun, bencilliğin,
Boyun eğmez tavırların eriyor mu?

Yerle bir mi oldu,
Kibirle ördüğün duvarlar?
Dönmeyeceğimi, artık senin olmayacağımı bilmek,
Çağırıp "gel" demene engel mi oluyor?

Hani bir zamanlar sen engel tanımazdın,
İsterdin ve olurdu.
Ama aşk… ne güçlü bir duyguymuş meğer!
Hiç ödün vermez sandığımız kişileri bile,
Dize getiriyor.

Şimdi o gururun, o hükmeden yanın,
Sessiz çığlıkların arasında kayboluyor.
Beni unutmaya çalışırken,
Kendi kalbinde yok oluyorsun.
Damla damla tükeniyorsun.