Zülfikar perçemler
Kesti beni ortadan ikiye
Prangam ayakta değil, kalemimde
Kelimelere sığmayan ne duygular var içimde
Karanlık ışıklar saçarım
Kölelik, günlük hayatta yer bulmuştur
Görülmeyecek bir frekansta
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta