Yok Gayrı Şiiri - Yaşar Cerit

Güzeldi,nazlıydı bekirli'de papatyalar.
Yalın ayakla koştuğum,
O çocuksu yıllar...
Boruk dönenin pişirdiği bazlamalar.
Burnuma tüter oldu,aman aman
Bu köye bağlantım var taman,
Aklıma düşer oldu bir zaman.
Irgatları pamuk tarlasında,
Kazmayı döverlerdi barak havasında.
Yarım asır geçmiş aradan,
Hasibe hatuna yapılan konaktan,
Sesler çıkar ara sıra
Viraneye dönmüş aman.
Bu köye bağlantım var taman,
Aklıma düşer oldu bir zaman.
Geçip giden yılların gerisinde,
Yüzümün şu kırışık çizgisine,
Tüm çilelerim saklanmış,
Gençliğim akıp gitmiş aman,
Aklıma düşer oldu bir zaman.
Azzığını koşarak götürdüğüm,
Çoban Veli,
Dükkanından gazozlar içtiğim,
Gıllen Ali,
Köy kahvesinde sohbet eden,
Zekeriye emmi,
Öreninde maryona yetiştiren,
Göde Ali,
Aklıma düşer oldu bir zaman...
Toprak olmuşlar yok gayrı.
Kırmızı otobüslü efendi dayısı.
Sarı minübüslü,Ali paşası
Muhtar Ali'nin Mehmet'i ve İsmet'i
Toprak olmuşlar yok gayrı.
Bir zaman kuzular meleşirdi ağılında,
Kangallar ürürdü kapısında,
Seyis Murat'ı,atı nanay'ı
Çardağında otururdu Nuru dayı.
Bu köye bağlantım var taman,
Aklıma düşer oldu bir zaman,
Toprak olmuşlar yok gayrı.
Beli kuşaklı ebem Hürü,
Beni doğuran Sebahat Anam.
Şalvar diken topal Dudum,
Suna gibiydi Hülya halam.
Gözü kara oktay ağam,
Aslan gibiydi dedem,babam...
Bu köye bağlantım var taman,
Toprak olmuşlar yok gayrı,
Aklıma düşer oldu bir zaman.