Olmayandın bende.
Yokluğun dağlara taştı.
Küskündü turnalar;
Kanatlar selamsız sabahsızdı…!
Mimlenirken bahtın karasına bir namlu;
Sevda dolusu ses verdi dağlar…
olma…yandın…bende…;
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
