Yitik Sevgiliye I
– Kazım Demir
Elim cebimde,
başım eğik…
Gözüme gözün değince
bir yangın başlıyor içimde—
sessiz, usul, ama yakan.
Yitirmiş tılsımını gözlerin.
Artık narin ellerinle
sadece hüzün çiziyorsun tuvale.
Gamzelerin kayıp,
akşam erken çökmüş kirpiklerine.
Dudaklarında birikmiş,
gözlerinden düşen suskunluk…
Kim seni bensiz,
bu kadar kırık bırakan?
Bu sen misin—
yoksa senden geriye kalan biri mi?
O bakışlar…
hayatın kiri mi
yoksa içimizde büyüyen eksiklik mi?
Oysa senin gözlerindi
bana umut veren.
Senin gülüşlerindi
beni hayata bağlayan.
Kim aldı senden beni?
Kim soldurdu gül yüzünü?
Kayıt Tarihi : 6.7.2025 00:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!