Yitik Sevgi Şiiri - Orhan Uraslı

Tadı yok şehrin,
Ne de gecenin..
Sinmişken her yana kokusu, sensizliğin..
Yalnız akşamların yalnız insanlarını görmek için,
Çıktığım sokaklarda
..anladım
Tek yalnızın ben olduğumu.
O sokaklarda,
Bir adam gördüm, tutmuş elinden oğlunun
Kim kimi çeker belli değil.
Ama belli sonunda atlıkarıncaya gidileceği
Ve oğlum geldi aklıma..
Ve gururum..
Ve onsuzluğum..
Ağlamamak için kapadım gözlerimi,
Lakin daha güçlü gözyaşlarım.
Benden ve benliğimden..
Sonra isyan etti,çözüldü diz bağlarım..
Tutundum duvar kenarından, oturdum..
Arkamdaki zeybek heykeli bana güldü.
Gülme zeybek! !
En son gülecek sen olmalısın.
Benden sonrada burada,sen
..yalnız kalacaksın
Bilmiyorum neden yanıyor tenim?
Neden üşür olmadık yerde bedenim?
Aslında biliyorum..
Sarhoş olmazsam yazmam.
Tepkisi bunlar sensizliğin..
Özlemişken seni,
Ekmek gibi..
Su gibi..
Yanmak ne demek, yok olmalı bedenim..
İşde ben böyleyim.
Yanımdayken seni, özlemeyi nereden bileyim?
Özlemeli, hasret çekmeliyim biraz.
Zaman zaman, ama az.
Seni aradım bugün..
Kullandık, içinde sevgi ve özlem olmayan
Tüm sözleri..
Söylesene gülüm, onlar neredeydi?
Oğlumu sordum nasıl diye..
Köpeğim Asya'yı?
Bahçeyi sulamayı unutma,
Çiçekleri kurutma, dedim..
Aslında seni sevdiğimi söyleyecektim..!