Yirmi Yıllık Kuram Şiiri - Osman Barman

Döşeklerden kalma bir ağrı var sırtımda
Yüzüme vuran ayazlar kuruttu hep dudaklarımı
Sabaha kalmadan, yağmur, süsler sokak lambalarını
Çatılardan sarkan ipekli suların seyrine dalarım

Bir takvim kadar hayalperest midir doğarken insan?
Tabii varsa bahçesinde geceden kalma ılık bir rüzgar;
Bugün de bayramdır ve bahçenin her bir yeri seyrandır.
Ben ki yirmi yaşında, adım yazılıdır bir mezar taşında

Parmak uçlarımdan yakalandım, derdimin adıdır; yalnızlık
Müziklere ayak uyduramaz kulaklarım, ıslık çalamam.
Tırnakları yarım karış toprağın altında mor ve kırık!
Ben yine göklerde dua edecek bir tanrı bulamam