Yirmi Birinci Asra Hicviye

Misk ü amber dillenirken bahar çektim bir nefes
Menekşeden ilham aldım rayihadan bin heves

Efil efil raks ederken arzı endam bir sümbül
Bir sevdaya tutsak olmuş aşiyanında bülbül

Makam hicaz usul aksak ud telinden beslenir
Karga nahoş bülbül ne hoş servi naza seslenir

Bade içtim yar elinden zehir sundu düşmanım
Asumandan arşa çıktım düşlerimdi urganım

Kazak Abdal taşlamışken nusha gelmez ademi
Korkusuzca hicvederken Nef’i üstat alemi

Az gitsem uz da gitsem dere tepe düz de gitsem
Uslanmazmış deli gönül ne desem ne işitsem

Dünya fani hayat yalan gel oyalan nafile
Almış başın her gün gider serseri bir kafile

Baş olmuşlar bir güruha değişmiş akla kara
Bakışlardan nefret akar yürekleri fukara

Emri atik bir kararla çark etmiş de anlayış
Yazdan geçtim bahar kışa kış tufana karışmış

Aczi adem teslim olmuş bir celali garibe
Ruhları kış vicdan desen kırık dökük harabe

Ehli şevkin saadeti ehli zara dokunur
Yüzlerinden şerrin hası gizli gizli okunur

Baş ayakta ayak başta büyük küçük karışmış
Her gün sitem her an ahlar birbiriyle yarışmış

Gülen yüzler gülmez olmuş her dilde bir ah u zâr
Adalet mi hak hukuk mu hangi kitapta yazar

Anlayış kıt anlat anlat ne söylesen boş yere
Duymaz olmuş kulakları top atılsa kırk pare

Üç kuruşluk menfaate ne cüsseler satılır
Olmaz deme oldu bile ne cübbeler atılır

Makam devri kişilikmiş şahsiyetmiş kime ne
Bir parmaklık bal yüzünden utanç düşmüş kimine

Hilâl söyler bülbül ağlar gül dikenden şekvada
Cinsiyet de kavmiyet de işin sonu takvada

İyi kötü bir arada yaşar gider daima
Yapan mıdır yaptıran mı bilmez bunu camia

Aklın gücü kaldıramaz bu derin bilmeceyi
Sabr u sebat gündüz eder en karanlık geceyi

Geldi geçti bu yollardan kim bilir kaç misafir
Dünya için ukba için ebed ehli Allah bir

Tevekkülden tefekküre kalınca biraz zaman
Yaratandan bekleyelim hiç olmazsa el aman

Yürekte kir gönülde pas dua ile paklansın
Nura doğru sevgi ile tüm günahlar aklansın