Elim kolum bağlasalar,
Kör kuyulara atsalar,
Saçlarımı tek tek yolsalar,
Dişlerimi sökseler;
Yine de senden vazgeçmem.
Kalbimi yerinden sökseler,
Ateşlere atıp yaksalar,
Sesimi sonsuza dek kesseler,
Gözlerimi dünyadan alsalar;
Yine de senden vazgeçmem.
Ümidimi çöllere sürseler,
Yollarımı dağlara vursalar,
Gökyüzümü karanlığa gömseler,
Yıldızları elimden alsalar;
Yine de senden vazgeçmem.
Nefesimi fırtınaya katsalar,
Adımı taşlara yazsalar,
Ellerimi zincirlere vursalar,
Hayallerimi paramparça etseler;
Yine de senden vazgeçmem.
Son nefesim dudaklarımda kalsa,
Son umudum toprağa düşse,
Son ışığım karanlıkta sönse,
Son sözüm yüreğimden yükselse;
Yine de senden vazgeçmem.
Azrail karşıma dikilse,
Yılan yuvasına mezarım kazılsa,
Mezar taşıma “kimsesiz” yazılsa,
Ağlamaktan göz pınarlarım kuruyup çatlasa;
Yine de senden vazgeçmem.
29.09.2024 14:20
Kayıt Tarihi : 29.9.2025 16:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!