Bir gece daha geçiyor ve bir gün daha bitiyor ömürden.
Yine yoksun.
Yine hayaline sarılıp mehtaba baka kalacak gözlerim.
Sözlerim kulağına seni sevdiğimi fısıldayacak ve sen yine duymazdan geleceksin yakarışımı.
Biliyor musun.
Sen gittiğin günden beri, sokak lambaları aydınlatmıyor oda mı.
Sen diye kokmuyor artık çiçekler.
Ve ben korkuyorum yalnızlıktan.
Ve ben bekliyorum ölümün loş penceresinden gelecek olanı.
Biliyorum.
Bir gün geleceksin.
Güller dikeceksin ve sulayacaksın kurumuş toprağı.
Bil ki; ne toprak ıslanacak ne güller yeşerecek.
Bil ki; bekleyeceksin ve oksayacaksın yanağımı.
Ve tutacaksın ellerimden.
Ve göreceksin toprak oluşumu.
Şimdi bekleme vakti.
Olacak olmalı.
Can kafesime dokunmalı.
Beni benden alıp toprağa koymalı.
Bir taşım olmalı, başımın üstünde.
Korkmamalıyım artık yalnızlıktan.
Amin demelisin sonra Fatiha okuduktan.
Kayıt Tarihi : 3.8.2023 18:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!