Ben ilkokulda kaybettim o çok sevdiğim kokulu silgimi.
Sen bilmezsin tribine yandığım.
Küçükken en sevdiğim kokulu silgimi arkadaşımın çaldığını...
Yine bilmezsin kokusunu ilk sevdiğim adamında arkadaşımın yatağından çıktığını...
Yediğim boynuzların acısını okşarken,
Gömdüler mezara gözümün önünde sevdiğim adamı.
Ve hiç kimse bilmez, nasıl hıçkırarak ağlarken gülmeye başladığımı..
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta