Hazan geçti
ama güneş hâlâ batarken seni arıyor ufukta.
Bir çınarın gölgesine bıraktım yorgunluğumu,
rüzgâr, saçlarının kokusunu getirdi bir an
ve dünya, bir saniyeliğine anlam kazandı.
Aşk, bazen
anlamsızlığa karşı sessiz bir başkaldırıdır.
Tutku; varoluşun saçmalığına rağmen
“yaşıyorum” diyebilmenin tek yoludur.
Seni özlemek,
Sonsuzluğa seslenmek gibi
ama yine de sesinin duyulacağına inanmak.
Vuslat mı?
Belki imkânsız, belki de tam bu an
çünkü seni düşündüğüm her saniye
ben bu saçma dünyaya rağmen varım.
Evet, hazan geçti.
Ama ben hâlâ seni seviyorum,
hiçbir gerekçe olmadan,
hiçbir şey beklemeden,
sadece
“yine de aşk.”
Aşk
Kayıt Tarihi : 14.10.2025 05:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!