Yıllıklarım var günlüklerden çaldığım... ...

Hep kendimle bir iç savaş yaşardım; ilklerin neden hiç unutulamaz bir yapıda olduğunun akisini ispatlamak için.
Ama boşu boşuna bir çaba benimkisi.
Güneşin ışığına gözlerini dikmiş bir yılanın ışığı halt edecek halini yansıtmışımdır her çırpınışımda.
Acizliğim diz boyu ve ayyuka çıkmış ah-u figan etmekte.
Varlığım veryansınlardaki halini iyice özümsemiş yitik bir duvar eşiğinde olup bitenleri seyretmekte.
Bakışlarım bir ufuk beklentisinin ötesinde hüzünlü bi o kadar da keder ve acı dolu bir hali yaşamakta.
Ya zihnim? ..